Οι επιτρέποντες του Μενάνδρου
ΟΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ είναι η καλύτερα διατηρημένη και οψιμότερη κωμωδία του Μενάνδρου, κύριου εκπροσώπου της Νέας Κωμωδίας. Στην κωμωδία χαρακτήρων «ΟΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ» όλα περιστρέφονται γύρω από ένα δαχτυλίδι και ένα έκθετο βρέφος. Στην πρώτη διασωθείσα σκηνή του έργου ο ΔΑΟΣ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΜΙΔΗΣ) και ο ΣΥΡΙΣΚΟΣ (ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΡΟΥΣΗΣ) ζητούν από τον ΣΜΙΚΡΙΝΗ (ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ) να τους λύσει μια διαφωνία σχετικά με το μωρό που βρήκαν στο δάσος. Το μωρό αυτό ανήκει στον ΧΑΡΙΣΙΟ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΣΤΗΣ)και την ΠΑΜΦΙΛΗ (ΖΩΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ), το ταλαιπωρημένο από την τύχη ζευγάρι που με τη βοήθεια του φιλοσόφου-υπηρέτη ΟΝΗΣΙΜΟΥ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΑΛΕΙΦΟΣ) και της παμπόνηρης κιθαρωδούς ΑΒΡΟΥΛΑΣ (ΙΛΙΑΣ ΛΑΜΠΡΙΔΟΥ) θα σμίξουν και θα ζήσουν ευτυχισμένοι μαζί με το μωρό τους. Το δαχτυλίδι που βρέθηκε μαζί με το μωρό είναι η αφορμή για κωμικές καταστάσεις αλλά και το μέσο για την αποκάλυψη της αλήθειας. Η κωμωδία του ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ σκιαγραφεί τους απλούς ανθρώπους με τα καθημερινά τους προβλήματα. Τονίζει την αίσθηση του δικαίου που είχαν αναπτυγμένη οι πολίτες εκείνης της εποχής και κλείνει με την περίφημη φράση του ΟΝΗΣΙΜΟΥ «Αυτός είναι ο θεός μας κι η αιτία της ευτυχίας ή της δυστυχίας μας», εννοώντας πως ο χαρακτήρας του καθενός μας είναι αυτός που ορίζει τη μοίρα μας.
Ο Μένανδρος, Αθηναίος κωμικός ποιητής, είναι ο σημαντικότερος της νέας αττικής κωμωδίας και ο θεμελιωτής της. Γεννήθηκε στην Κηφισιά το 342/41. Ως έφηβος ο Μένανδρος μαθήτευσε στην περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη που στην εποχή του είχε διευθυντή τον Θεόφραστο και γνωρίστηκε στην στρατιωτική του θητεία με τον μετέπειτα μεγάλο φιλόσοφο Επίκουρο με τον οποίο συνδέθηκε με βαθιά φιλία. Παρόλο που ο Μένανδρος έγραψε πάνω από 100 κωμωδίες κέρδισε μόνο 8 πρώτες νίκες. Η μεγάλη δόξα και η αναγνώριση ήρθαν από τους μεταγενέστερους μετά από τον θάνατο του το 292/1.